Voor Kinderen & Jongeren

Voor kinderen en jongeren
Hoe kan een psycholoog helpen? Wat doet een psycholoog? "Je bent gek als je naar een psycholoog moet", denk je misschien wel. Maar met 'gek zijn' heeft het allemaal niets te maken.

Wat is een psycholoog?
Een psycholoog is iemand die andere mensen probeert te helpen die ergens last van hebben. Wanneer jij last hebt van 'akelige gedachten' proberen je ouders, of je juf, of je broer of zus, of je vrienden, je natuurlijk ook te helpen. Maar soms lukt het niet alleen en dan wordt extra hulp gevraagd aan een psycholoog.

Soms word ik wel eens de "praatdokter" genoemd, maar ik ben geen dokter. Een psycholoog luistert en praat met je over wat je voelt, over wat je denkt, over wat je verlangt, en over wat je moeilijk vindt. Zo proberen we er samen voor te zorgen dat jij je beter gaat voelen.

Moet ik dan gaan praten met zo'n vreemde mevrouw?
Wanneer je iemand nog niet kent, wil je natuurlijk niet zomaar alles gaan vertellen aan die persoon. Dat is normaal. Dat is ook slim. Daarom nemen we eerst de tijd om elkaar te leren kennen. Ik wil eerst dat jij je op je gemak voelt bij mij. Je vertelt me net zo veel als je wilt vertellen.

Sommige kinderen praten trouwens helemaal niet graag. Dan zoeken we naar andere manieren waarop je mij kan laten zien waar je last van hebt. Je kan bijvoorbeeld ook spelen bij mij, of een tekening maken.

Kom ik alleen naar jou of met mijn ouders erbij?
De eerste keer kom je altijd samen met je ouders. Als je ouders gescheiden zijn, dan kom je in principe één keer met je moeder en één keer met je vader. In dat gesprek luister ik goed naar waarom jullie naar mij komen. Dan leg ik ook uit wie ik ben en hoe ik werk. En dan bespreken we samen hoe de volgende gesprekken gaan zijn. Met je ouders erbij of juist niet, soms misschien wel met nog meer familieleden.

Kan je in mijn hoofd kijken?
Nee, ik kan niet in je hoofd kijken. Geen enkele psycholoog kan dat. Wat ik doe, is heel goed luisteren naar wat je me wil vertellen, en heel goed kijken naar wat je me wil laten zien. Soms denk ik dat ik iets heb begrepen over jou dat jij me niet hebt gezegd. Dan vertel ik jou dat, en vraag ik of ik je goed begrepen heb. Jij kan daar dan op reageren. Zo begrijpen we samen steeds meer wat je nodig hebt om je beter te voelen.

Vertel je alles verder over mij?
Nee hoor. Wat tussen ons wordt gezegd en getoond, blijft tussen ons. Jij vertelt me dingen in vertrouwen en ik hou die dingen geheim. Dat heet beroepsgeheim. Wanneer ik met je ouders of bijvoorbeeld de school over je praat, dan vertel ik hen hoe ik jou ken en waar je last van hebt en hoe ik denk dat we je kunnen helpen. Alles wat ik aan hen vertel, zeg ik pas nadat ik dat met jou heb besproken en jij dat ook goed vindt.

Er is wel één grote uitzondering. Als ik te weten kom dat jijzelf, of iemand anders, in groot gevaar verkeert, dan ben ik verplicht te helpen. Als ik denk dat het van levensbelang is, mag ik, en moet ik vertrouwelijke informatie bekend maken. Maar alleen aan mensen die het gevaar kunnen wegnemen.